Ο λαός τράβηξε χειρόφρενο

Το ερώτημα γεννάται αυτόματα στο μυαλό όλων μας: είναι δυνατό ο λαός να ξέρει σε όλες του τις λεπτομέρειες ένα κείμενο που αποτελείται από μερικές εκατοντάδες σελίδων, ώστε να μπορέσει να κρίνει αν είναι συμφέρον να το εγκρίνει ή όχι; Λίγα είναι τα κείμενα για τα οποία μπορεί να εκφέρει τη γνώμη του το κοινό, και μόνο μετά από πολύ καλή και σε βάθος ενημέρωση. Μπορεί να ψηφίσει για το Δήμαρχό του, ή έστω τον Πρωθυπουργό του, ή ακόμη αν προτιμά Βασιλεία ή Δημοκρατία, αλλά όχι σίγουρα για τη Συνθήκη της Λισαβώνας.

Η Ιρλανδία λοιπόν, κατάφερε με το 1% του πληθυσμού της Ε.Ε. να γίνει το "μαύρο πρόβατο" της Γηραιάς Ηπείρου. Έτσι, 350.000 εκατομμύρια Ευρωπαίων θα εξακολουθήσουν να μη έχουν κάποιον με γραφείο και τηλέφωνο να τους εκπροσωπεί, όπως πολύ εύστοχα και δεικτικά είχε επισημάνει προ ετών ο πολύς Κίσινγκερ! Αυτά είναι τα αποτελέσματα της μεγάλης Ευρώπης των 27. Πέρισυ είχαμε τα καμώματα των δίδυμων αδελφών που κυβερνούσαν την Πολωνία και νόμιζαν ότι ακόμη η χώρα τους ήταν στην COMECON, ενώ τώρα έχουμε το ΟΧΙ των Ιρλανδών. Μπορεί όμως να προχωρήσει έτσι η Ένωση της Ευρώπης; Μήπως πρέπει οι ηγέτες να ξανασκεφτούν την Ευρώπη των δύο ταχυτήτων; Όσοι το επιθυμούν δηλαδή να προχωρήσουν χωρίς αναστολές και μικροσυμφέροντα και ας ακολουθήσουν οι άλλοι όταν και αν το αποφασίσουν ποτέ.

Το πιο άσχημο σχετικά με τη χώρα μας είναι ότι κάτι "παιδάκια" που τους αρέσουν τα πολιτικά παιχνίδια, λαικίζοντας και μη έχοντας καμία σχεδόν επαφή με την πραγματικότητα, ζητούν και αυτά τη διενέργεια δημοψηφισμάτων, για κάθε ζήτημα που προκύπτει, δήθεν ότι έτσι λειτουργεί καλύτερα η Δημοκρατία μας. Το παρήγορο είναι ότι αυτοί που υποστηρίζουν αυτές τις διαδικασίες δεν φαίνεται να έχουν και τόσο μεγάλη απήχηση στον Ελληνικό λαό.