Η Μαντόνα και η γενιά των 700 ευρώ....!

Είδα σήμερα στη Πανεπιστημίου μια τεράστια ουρά, 40-50 μέτρων ανά τετράδες μέσα στον καυτερό ήλιο, να συνωστίζονται για να προμηθευτούν εισιτήρια της συναυλίας της περιβόητης Μαντόνας. Ρώτησα από περιέργεια για την τιμή τους και μου αποκρίθηκαν 250-100-50 ευρώ έκαστο, δηλαδή 500-200-100 ευρώ για δύο άτομα όπως είναι πολύ φυσικό.

Ρίχνοντας μια πιο προσεκτική ματιά στους αναμένοντες με καρτερία, πρόσεξα ότι η συντριπτική πλειοψηφία αυτών ήταν νεαροί μεταξύ 20-30 ετών και δεν φαινόταν να είναι όλοι αυτοί εφοπλιστές ή βιομήχανοι. Ήταν απλοί εργαζόμενοι που ανήκαν στην  λεγόμενη γενιά των 700 ευρώ. Αναρωτήθηκα χωρίς να το θέλω, πώς είναι δυνατόν ένας αμοιβόμενος των 700 ευρώ, να  μπορεί και διαθέτει 250 ή έστω 100 ευρώ, δηλαδή το 33% ή το 14% του μηνιαίου εισοδήματός του για να διασκεδάσει μία βραδιά! Άραγε πώς θα περάσουν υπόλοιπες βραδιές του μήνα; Θα στηθούν μπροστά στο χαζοκούτι; Δεν το νομίζω και αυτό είναι ένα μικρό μυστήριο, γιατί δύο και δύο κάνουν πάντα τέσσερα και ενίοτε πέντε, αλλά τότε πρόκειται σαφώς περί θαύματος!!

"Θα μας πάρουν με τις πέτρες........." είπε ο κ. Παπανδρέου

Όχι κ. Παπανδρέου....! Με τις σάπιες ντομάτες θα σας πάρουν όλους τους πολιτικούς, αν δεν αλλάξετε μυαλά!

Ζητήσατε να γίνουν αλλαγές σε όλους τους τομείς. Αλλά για να γίνουν αυτές οι αλλαγές, πρέπει να αλλάξει το Σύνταγμα, πράγμα που εσείς αρνηθήκατε να κάνετε και αποχωρήσατε από τη Βουλή, όπου εκεί συζητούνται και λύνονται τα προβλήματα του τόπου και όχι στα πεζοδρόμια!  Είχατε το θράσσος να το πείτε στη συνέντευξη τύπου χθες και δεν βρέθηκε ΕΝΑΣ δημοσιογράφος να σας το υπενθυμίσει. 

Δεν σας ενδιαφέρει το καλό του τόπου, παρά μόνο πως θα διατηρηθείτε στην καρέκλα του αρχηγού. Αλλά σας έχει καταλάβει όλους ο Ελληνικός λαός που τον υποτιμάτε, γιαυτό μειώνονται τα ποσοστά σας στις δημοσκοπήσεις και θα μειωθούν ακόμη πιο πολύ στις προσεχείς εκλογές. Μόνο εσείς δεν το βλέπετε και οι παρατρεχάμενοι που σας περιτριγυρίζουν!

Έρχονται ημέρες Κουτσόγιωργα

Έχω τη γνώμη ότι η μπλογκόσφαιρά μας κυριαρχείται από νεαρους μπλόγκερ και ως εκ τούτου λίγοι είναι εκείνοι που θυμούνται τον αείμνηστο υπουργό του ΠΑΣΟΚ Μένιο Κουτσόγιωργα, ο οποίος κατηγορούμενος για παρόμοια σκάνδαλα με αυτό της ΖΗΜΕΝΣ που ζούμε στις μέρες μας, έφυγε από τη ζωή το 1991 από εγκεφαλικό, μέσα στην αίθουσα του δικαστηρίου όπου γινόταν η δίκη του.

Η ατμόσφαιρα που κυριαρχεί στην πολιτική ζωή του τόπου σήμερα, έχει πολλές ομοιότητες με την εποχή εκείνη. Μεγάλη πολιτική οξύτητα, αλληλοκατηγορίες για οικονομικά σκάνδαλα και ατασθαλίες στη διαχείριση του δημόσιου χρήματος, διαπλοκή συμφερόντων και διακίνηση μαύρου χρήματος, όχι σε λογαριασμούς τραπεζώντης Ελβετίας και του Μονακό, αλλά με κούτες των ........Πάμπερς!! Η μόνη διαφορά είναι ότι τότε δεν υπήρχαν οι of shore εταιρείες, γνωστές μας υπεράκτιες!

Και λέω ότι η ατμόσφαιρα είναι ίδια και ότι θα "καθήσουν στο σκαμνί" υπουργοί και άλλο αξιωματούχοι, γιατί έχω εμπιστοσύνη στη .....Γερμανική Δικαιοσύνη, όπου γίνονται σχετικές έρευνες και δεν είναι καθόλου εύκολο να γίνει συγκάλυψη των αδικημάτων. Αργά η γρήγορα όλα θα έλθουν στο φως και τότε μπορούμε να πούμε ότι "το μαχαίρι θα φτάσει στο κόκκαλο".
Βεβαίως γνωρίζω πολύ καλά ότι οι κατεργάρηδες έχουν λάβει τα μέτρα τους, αφού έχουν φροντίσει να παραγράφονται αυτά τα αδικήματα μετά τα.....τέσσερα χρόνια!
Με τις υγείες μας λοιπόν!

Πρόκειται για επανάσταση;

Οι καταλήψεις συνεχίστηκαν και χθες στο Πολυτεχνείο, για τη ματαίωση των εκλογών που προβλέπει ο νόμος πλαίσιο, που ψηφίστηκε από τη Βουλή. Η μειψηφία της μειοψηφίας της Αριστεράς, συνεχίζοντας την παράδοση της παράταξης, κήρυξε ανυπακοή στο νόμο προβαίνοντας σε βίαιες πράξεις, περιφρονώντας κάθε έννοια δικαίου, ελευθερίας και δημοκρατίας, υπό την κάλυψη των ηγεσιών του ΣΥΡΙΖΑ ας μη κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας. Ανυπακοή στους νόμους που ψήφισε η Ελληνική Βουλή λοιπόν! Αν δεν είναι αυτό επανάσταση και φασιστική νοοτροπία, τότε οι λέξεις έχουν χάσει το νόημά τους. 

Το σπουδαίο είναι ότι αυτό το κόμμα αυτοπροσδιορίζεται σαν δημοκρατικό, ενώ περιφρονεί τους κανόνες της δημοκρατίας μη σεβόμενο το κοινοβουλευτικό μας πολίτευμα. Ο κ. Αλαβάνος θαυμαστής του Ζαχαριάδη φαίνεται, συνεχίζει την ολέθρια τακτική του αείμνηστου αρχηγού. Η αποχή από τις εκλογές του 1946, η κήρυξη του εμφύλίου και το περίφημο λεχθέν "όπλο παρά ποδας", μετά την ήττα, που ταλαιπώρησε αφάνταστα μυριάδες οπαδών του στα ξερονήσια και όχι μόνο, ήταν τα κεφαλαιώδη σφάλματα του Ζαχαριάδη. Τώρα ο κ. Αλαβάνος κάνει τα δικά του σφάλματα, και αγωνίζεται να επιβάλλει τις απόψεις της μειοψηφίας που εκπροσωπεί. Από την άλλη μεριά το ΠΑΜΕ του ΚΚΕ συνεχίζει τις καθημερινές διαδηλώσεις και πορείες των οπαδών του, με το σύνθημα "νόμος είναι το δίκιο του εργάτη"! 

Μωραίνει Κύριος ον βούλεται απωλέσει..........

Ανωριμίας το ανάγνωσμα

Παρακολούθησα στη Βουλή τις αγορεύσεις των κ.κ. Αλαβάνου και Κουβέλη, σχετικά με το δημοψήφισμα για τη συνθήκη Λισαβώνας. Υποστήριξαν λοιπόν αυτοί οι δύο κύριοι, ότι ο Ελληνικός λαός είναι ώριμος για να καταλάβει τι είναι αυτή η συνθήκη και να ψηφίσει ανάλογα στο δημοψήφισμα. Αναρωτιέμαι όμως εγώ ως αφελής πολίτης:

Α) Είναι ώριμες οι γυναικούλες με τις μαντήλες, που ξεχύθηκαν στους δρόμους πριν από πολύ λίγα χρόνια, με τα εικονίσματα των Αγίων στα χέρια, ζητώντας την αναγραφή του θρησκεύματος στις αστυνομικές ταυτότητες;

Β) Είναι ώριμες αυτές οι γυναικούλες που συρρέουν στις εκκλησίες και τα μοναστήρια και με τα γόνατα καταματωμένα και ξεσκισμένα, προσπαθώντας να φτάσουν στη θαυματουργή εικόνα που θα τους γιατρέψει;

Γ) Είναι ώριμες οι άλλες επίσης "γυναικούλες" που μπορεί να είναι και κάτοικοι Κολωνακίου, που τρέχουν να συμβουλευτούν καφετζούδες,  χαρτορίχτρες και μέντοιυμ;

Δ) Είναι ώριμοι εκείνοι οι συμπολίτες μας, άντρες και γυναίκες, οι λεγόμενοι "σατανιστές", που λατρεύουν τον Εξαποδώ και με διάφορα ξόρκια προσπαθούν να αποκτήσουν την εύνοιά του, φτάνοντας ακόμη και στο έγκλημα;

Ε) Είναι ώριμοι όσοι εκπρόσωποι και των δύο φύλων (και είναι πάμπολλοι αυτοί), δεν ξεκινούν τη μέρα τους αν δεν συμβουλευθούν το ωροσκόπιό τους;

ΣΤ) Είναι ώριμα τα μειράκια των 17 και 18 χρόνων, που βιαιοπραγούν στα γήπεδα επειδή έχασε η ομάδα τους;

Ζ) Τέλος, θεωρούνται ώριμοι οι φοιτητές που στηρίζουν τον κομματικοποιημένο συνδικαλισμό, καταλαμβάνουν Πανεπιστημιακές αίθουσες, διακόπτουν συνελεύσεις, λεηλατούν, καίνε, χειροδικούν κατά καθηγητών, αρνούνται με φασιστικές μεθόδους την καθολική ψηφοφορία; Αυτοί οι άνθρωποι είναι αιχμάλωτοι του κομματισμού που δεν τους αφήνει να σκεφτούν λογικά, ώστε να μπορέσουν να συμφωνήσουν για να βρεθεί ένας τρόπος να ανακοινώνουν ένα και μοναδικό αποτέλεσμα των φοιτητικών εκλογών και όχι πέντε, ένα για κάθε κόμμα δηλαδή;!

Αυτές όλες οι κατηγορίες των συμπατριωτών μας θεωρούνται ώριμες όπως υποστηρίζουν οι ηγέτες της Αριστεράς! ΟΧΙ ΚΥΡΙΟΙ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΩΡΙΜΟΙ. Τους έχουν κρατήσει τα κόμματα που κυβερνάνε τον τόπο, στο μαύρο σκοτάδι, βουτηγμένους στην αμάθεια, την άγνοια, τη θρησκοληψία, τις προλήψεις και τις δεισιδαιμονίες. Θα περάσουν πολλά χρόνια ακόμη για να ξυπνήσουν. Αν τους αφήσουν να ξυπνήσουν τα κόμματα...........

Βοήθεια...! Θέλω να καταλάβω!

Δεν μπορώ να καταλάβω τον τρόπο σκέψης του κ. Παπανδρέου και παρακαλώ αν μπορεί κάποιος να με βοηθήσει να τον κατανοήσω. Αναφέρομαι φυσικά στο θέμα του δημοψηφίσματος της Συνθήκης Λισαβώνος, για το οποίο προκύπτουν δύο βασικά ερωτήματα:

Α) Τη μία μέρα το ΠΑΣΟΚ  ενέκρινε μαζί με τη Ν.Δ. στη Βουλή την εν λόγω συνθήκη. Την επομένη κιόλας ημέρα ο αρχηγός ο κ. Παπανδρέου με ανακοίνωσή του υποστήριξε ότι η συνθήκη αυτή έπρεπε να τεθεί υπό την κρίση του Ελληνικού λαού! Δεν θα ήταν πιο λογικό το ΠΑΣΟΚ να διαχωρίσει τη θέση του στη Βουλή μη δίνοντας την ψήφο του και να ζητήσει τη διενέργεια δημοψηφίσματος; Τελείως ακατανόητη ενέργεια για ένα λογικό άνθρωπο, τη μια μέρα να εγκρίνει και την επομένη να ζητάει δημοψληφισμα!

Β) Διαφωνώντας με τον αρχηγό του ΠΑΣΟΚ ο κ. Σημίτης υποστήριξε ότι η συνθήκη δεν πρέπει να τεθεί σε δημοψήφισμα, προκαλώντας την οργή του κ. Παπανδρέου, ο οποίος τον διέγραψε από την κοινοβουλευτική ομάδα! Ώστε λοιπόν, δεν έχει δικαίωμα ο όποιος βουλευτής - πόσο μάλλον αν πρόκειται για πρώην πρωθυπουργό - να διατυπώσει δική του γνώμη όπως εξ άλλου προβλέπεται και από το Σύνταγμα; Είναι δικτάτορας ο αρχηγός ενός δημοκρατικού κόμματος; Οφείλουν όλοι να συμφωνούν μαζί του; Σ' αυτή την περίπτωση δεν έχουμε κοινοβουλευτική δημοκρατία, αλλά κομματική δικτατορία.

Σήμερα είναι η bloomsday........!

Οι βιβλιόφιλοι όλου του κόσμου γνωρίζουν για ένα μυθικό βιβλίο που θεωρείται ένα από τα αριστουργήματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Ο τίτλος του είναι μονολεκτικός και διάσημος: "Οδυσσέας" και συγγραφέας του ο Ιρλανδός Τζαίημς Τζόυς (James Joyce). Εννιά στους δέκα αναγνώστες του όμως, απογοητεύονται τρομερά από τις πρώτες του κιόλας σελίδες, αλλά παρ' 'ολ' αυτά εξακολουθεί και πουλάει πάνω από 100.000 αντίτυπα το χρόνο!

Η πλοκή του βιβλίου είναι πολύ απλή: διηγείται σε ισάριθμα κεφάλαια 18 ώρες της 16ης Ιουνίου 1904, από τη ζωή του Λεοπόλδου Μπλούμ. Δεν υπάρχει Οδυσσέας, ούτε ταξίδι, ούτε Ιθάκη, αλλά μια απλή περιγραφή των ασήμαντων συμβάντων μιας ημέρας, που πλέον γιορτάζεται από τους θαυμαστές του Τζόυς σε όλο τον κόσμο, σαν Bloomsday. Ο συγγραφέας του κυνηγήθηκε πολύ. Του κάψανε τα βιβλία, τον λοιδορήσανε, τον χλευάσανε, τον εξορίσανε από την πατρίδα του και τον εξουθένωσαν οικονομικά. Μόνο ο Έζρα Πάουντ είχε την τόλμη να αναγνωρίσει το καινούργιο που έφερνε η γραφή του Τζόυς, στη μακρυνή δεκαετία του 1910.

Ο Λεοπόλδος Μπλούμ είναι ένας κοινός άνθρωπος. Δεν κάνει ηρωικές πράξεις, δεν θυσιάζεται, δεν προκαλεί. Ζει μια μια κοινή καθημερινότητα με τα ασήμαντα και ταπεινά της κάθε μέρας. Ο εικοστός αιώνας που μας έφερε τη θεωρία της σχετικότητας, την ψυχανάλυση, το υποσυνείδητο, τον Μεγάλο Πόλεμο, τη Ρωσσική επανάσταση, τον σουρεαλισμό, μας έφερε και τον Τζόυς με τον "Οδυσσέα"του. Ένα έργο με πολλαπλές αναγνώσεις, γεμάτο κλειδιά και σύμβολα. Είναι η λογοτεχνία του 20ου αιώνα και ο Τζόυς θεωρείται πρωτοπόρος που πολλοί από τότε τον μιμήθηκαν.
Ο αναγνώστης του Οδυσσέα αναρωτιέται συνεχώς αν κατάλαβε καλά, αν διάβασε σωστά τις λέξεις, αν η σύνταξη είναι ορθή, αν παρέλειψε κάποιο κόμμα που ανατρέπει το νόημα. Πρέπει να βουτήξει στα βαθιά νερά, να παίξει έξω από τους γνωστούς αναγνωστικούς κώδικες, πρέπει κυρίως να μη φοβηθεί να επιλέξει τη δική του ανάγνωση, αφού πρόκειται για ένα κείμενο πολύ προκλητικό.

Αυτή η δυσκολία ανάγνωσης αυτού του μυθιστορήματος, ώθησε πολλούς να γράψουν ειδικά κείμενα για να βοηθήσουν τον αναγνώστη να καταλάβει. Ένα τέτοιο βιβλίο στα Ελληνικά είναι του Άρη Μαραγκόπουλου με τίτλο "Ulysses, οδηγός ανάγνωσης." Αν δεν θέλετε να θεωρηθείτε απληροφόρητοι και.....αμόρφωτοι, σπεύσατε! Σήμερα κιόλας που γιορτάζεται η bloomsday!

Μια μικρή γεύση από ¨Οδυσσέα" σας παραθέτω αμέσως:
"Μια περιοχή όπου το γκρίζο λυκόφως αιώνια κατέρχεται, ποτέ δεν πέφτει σε απλωμένα σφακοπράσινα βοσκοτόπια, στάζοντας το δείλι του, σκορπίζοντας μια αιώνια αστεριών δροσιά. Ακολουθεί τη μητέρα της με απαίδευτα πατήματα, φοράδα που οδηγεί κορίτσι το πουλάρι της. Κι αν του λυκόφωτος είναι οπτασίεςπλάθονται όμως σε προφητική χάρης καλούπι, λεπτοί καλόσχημοι γλουτοί, λυγερός νευρώδης λαιμός, πράο καταδεκτικό κρανίο. Σβήνουν, θλιμμένες οπτασίες: όλα φύγανε. Το Agendath είναι μια έρημη χώρα, το σπίτι των γυπαετών και του αμμοτυφλωμένου upupa."

Συμπρωτεύουσα ώρα μηδέν

Δεν ξέρω αν η Θεσσαλονίκη είναι ερωτική πόλη όπως ακούω συχνά στην TV να λένε οι καλλιτέχνες που την επισκέπτονται. Ξέρω όμως πολύ καλά ότι ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετωπίζουν καθημερινά οι κάτοικοί της, είναι το κυκλοφοριακό, που ιδιαίτερα αυτό τον καιρό με τα έργα του μετρό, η ζωή στην πόλη έχει γίνει μαρτυρική. Τα διπλοπαρκαρίσματα στους στενούς της δρόμους είναι κάτι πολύ συνηθισμένο και γιαυτό κανείς δεν διαμαρτύρεται.

Έτυχε να βρεθώ για λίγες μέρες στη συμπρωτεύουσα, κι έμεινα κατάπληκτος από την αδιαφορία του Δήμου αλλά και του κράτους. Ενώ το κυκλοφοριακό πρόβλημα είναι τόσο σοβαρό, εξακολουθούν να ανεγείρονται πολυόροφες οικοδομές χωρίς υπόγεια γκαράζ!! Απίστευτό και όμως αληθινό! Για του λόγου το αληθές αναφέρω συγκεκριμμένα ότι το 2007-08 κατασκευάστηκε μια οκταόροφη οικοδομή στην οδό Αλεξανδρείας (πίσω από την εκκλησία της Ανάληψης), χωρίς να έχει κατασκευαστεί ούτε μια θέση υπόγειου πάρκινγκ! Η ανευθυνότητα της κοινωνίας μας σπάει κόκκαλα. Πρώτα πρώτα το κράτος που δεν απαιτεί από τις νέες οικοδομές την ύπαρξη θέσεων στάθμευσης των αυτοκινήτων και ακολούθως του Δημάρχου που ανέχεται αυτή την κατάσταση. Αλλά φταίμε και εμείς οι ίδιοι που αγοράζουμε αυτές τις κατοικίες. Αν αυτά τα διαμερίσματα έμεναν απούλητα στον κατασκευαστή, τότε κανείς δεν θα τολμούσε να ξανακτίσει χωρίς την πρόβλεψη θέσεων γκαράζ.

Μένω κατάπληκτος με την ανευθυνότητά αυτών που μας κυβερνούν, αλλά και ημών των ιδίων μας από την αδιαφορία που δείχνουμε. Σε ότι αφορά τα κανάλια και τον τοπικό τύπο, περί άλλα τυρβάζουν.
Κρίμα, πολύ κρίμα......!

Ο λαός τράβηξε χειρόφρενο

Το ερώτημα γεννάται αυτόματα στο μυαλό όλων μας: είναι δυνατό ο λαός να ξέρει σε όλες του τις λεπτομέρειες ένα κείμενο που αποτελείται από μερικές εκατοντάδες σελίδων, ώστε να μπορέσει να κρίνει αν είναι συμφέρον να το εγκρίνει ή όχι; Λίγα είναι τα κείμενα για τα οποία μπορεί να εκφέρει τη γνώμη του το κοινό, και μόνο μετά από πολύ καλή και σε βάθος ενημέρωση. Μπορεί να ψηφίσει για το Δήμαρχό του, ή έστω τον Πρωθυπουργό του, ή ακόμη αν προτιμά Βασιλεία ή Δημοκρατία, αλλά όχι σίγουρα για τη Συνθήκη της Λισαβώνας.

Η Ιρλανδία λοιπόν, κατάφερε με το 1% του πληθυσμού της Ε.Ε. να γίνει το "μαύρο πρόβατο" της Γηραιάς Ηπείρου. Έτσι, 350.000 εκατομμύρια Ευρωπαίων θα εξακολουθήσουν να μη έχουν κάποιον με γραφείο και τηλέφωνο να τους εκπροσωπεί, όπως πολύ εύστοχα και δεικτικά είχε επισημάνει προ ετών ο πολύς Κίσινγκερ! Αυτά είναι τα αποτελέσματα της μεγάλης Ευρώπης των 27. Πέρισυ είχαμε τα καμώματα των δίδυμων αδελφών που κυβερνούσαν την Πολωνία και νόμιζαν ότι ακόμη η χώρα τους ήταν στην COMECON, ενώ τώρα έχουμε το ΟΧΙ των Ιρλανδών. Μπορεί όμως να προχωρήσει έτσι η Ένωση της Ευρώπης; Μήπως πρέπει οι ηγέτες να ξανασκεφτούν την Ευρώπη των δύο ταχυτήτων; Όσοι το επιθυμούν δηλαδή να προχωρήσουν χωρίς αναστολές και μικροσυμφέροντα και ας ακολουθήσουν οι άλλοι όταν και αν το αποφασίσουν ποτέ.

Το πιο άσχημο σχετικά με τη χώρα μας είναι ότι κάτι "παιδάκια" που τους αρέσουν τα πολιτικά παιχνίδια, λαικίζοντας και μη έχοντας καμία σχεδόν επαφή με την πραγματικότητα, ζητούν και αυτά τη διενέργεια δημοψηφισμάτων, για κάθε ζήτημα που προκύπτει, δήθεν ότι έτσι λειτουργεί καλύτερα η Δημοκρατία μας. Το παρήγορο είναι ότι αυτοί που υποστηρίζουν αυτές τις διαδικασίες δεν φαίνεται να έχουν και τόσο μεγάλη απήχηση στον Ελληνικό λαό.