Μια ανάσα δροσιάς από τον θαυμάσιο ποιητή μας:
Θυμάσαι τις νύχτες; Για να σε κάνω να γελάσεις
περπατούσα πάνω στο γυαλί της λάμπας.
"Πώς γίνεται;" ρώταγες.
Μα ήταν τόσο απλό αφού μ΄αγαπούσες.
Παρασκευή 6 Ιουλίου 2007
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
1 σχόλιο:
ΛΑΤΡΕΥΩ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΠΟΙΗΤΗ ΓΙΑΤΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΠΟΙΗΜΑ ΤΟΥ ΠΡΩΤΑ ΜΕ ΠΙΑΝΕΙ ΕΝΑ ΑΧΡΩΜΟ ΓΕΛΙΟ ΚΑΙ ΥΣΤΕΡΑ ΕΝΑ ΓΛΥΚΟ ΚΛΑΜΑ ΛΕΣ ΚΑΙ ΘΥΜΗΘΗΚΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΤΙ ΤΟΣΟ ΣΠΟΥΔΑΙΟ!
Δημοσίευση σχολίου