Παρασκευή 12 Οκτωβρίου 2007

Χριστόδουλος-Παπανδρέου, βίοι παράλληλοι


Τί σχέση μπορούν να έχουν οι ζωές του αρχιεπισκόπου με τον Γ.Παπανδρέου;
Μα απλόυστατα, είναι και οι δύο γαντζωμένοι στην καρέκλα της εξουσίας που διαθέτουν και αρνούνται πεισματικά να παραιτηθούν. Ο πρώτος με μια τόσο σοβαρή ασθένεια, είναι φανερό ότι σεν θα μπορέσει πλέον να ασκήσει τα καθήκοντά του και ήδη εντός της Ιεράς Συνόδου άρχισαν οι προστριβές και ο χωρισμός σε στρατόπεδα, ο δε δεύτερος μετά τη συντριβή του κόμματός του από την χειρότερη κυβέρνηση που είχε ποτέ η χώρα, οδηγεί το κόμμα του σε διάσπαση.

Και οι δύο ανωτέρω άνδρες, θα ανέβαιναν πολύ στην εκτίμηση των Ελλήνων αν υπέβαλαν αμέσως τις παραιτήσεις τους, μετά τις κρίσιμες στιγμές που πέρασαν και που θα προλάβαιναν έτσι όλες τις αναταράξεις που συμβαίνουν σήμερα εντός της Ιεραρχίας και της Χ.Τρικούπη. Αλλά η εξουσία είναι γλυκειά και δεν τους αφήνει να δουν με καθαρό βλέμμα το μέλλον και τις εξελίξεις που σαν χιονοστιβάδα θα τους παρασύρουν. Αποδείχτηκαν αμφότεροι κατώτεροι των περιστάσεων. Κρίμα στα παντελόνια που φοράνε...!

5 σχόλια:

Μαρία είπε...

Κριμα, στα παντελονια που φορανε;...

Α. Δεν φορανε παντελονια και οι δυο.
Β. Δεν υπονοείς ότι όσοι ή όσες φορανε φουστες δεν μπορουν να εχουν αυτοσεβασμό...!
Τωρα θα μου πεις κολησα σε μια λεπτομερεια. Αντε να πω κατι κι επι της ουσιας: Δοκτωρα, ναι θα συμφωνησω. Είναι γλυκό το πιοτο της ...εξουσιας! Ποιος είν' αυτός που ήπιε και δεν μεθυσε;...

Clandestino είπε...

Υπερβολικό σε βρίσκω. Ουσιαστικά, ζητάς από το Χριστόδουλου να παραδεχθεί ότι η ζωή του έχει τελειώσει. Για τον Παπανδρέου, του χρεώνεις μια συντριβή για την οποία ευθύνεται λιγότερο από άλλους. Εγώ θα έλεγα, κρίμα στον ηγέτη που τα παρατάει στα δύσκολα.

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητή εφημερίδα,
α) Και οι δεσποτάδες κάτω από το ράσο ασφαλώς φοράνε παντελόνια. Τί φαντάζεσαι ότι φοράνε, σλιπάκια ή μποξεράκια;
β) Η έκφραση "κρίμα στα παντελόνια" χρησιμοποιείται από όσους θέλουν να πουν ότι κάποιος δεν φέρθηκε όπως άρμοζε στις περιστάσεις. Δεν εννοούσα ότι οι γυναίκες είναι κατώτερες, για τις οποίες εγώ προσωπικά έχω ιδιαιτέρα εκτίμηση. Αρκεί να σου πω ότι στην δουλειά μου, τη θέση του διευθυντή κατέχει μια πολύ άξια γυναίκα, που τη σέβονται και εκτιμούν όλοι, άνδρες και γυναίκες.

Ανώνυμος είπε...

clandestino, ένας πραγματικά μεγάλος ηγέτης και μάλιστα πνευματικός, βλέπει ρεαλιστικά την πραγματικότητα και όχι μέσα από κάποιον παραμορφωτικό καθρέφτη. Στην περίπτωση του αρχιεπισκόπου, φαντάζεσαι ότι μπορεί να ασκήσει τα πνευματικά του καθήκοντα, με τέτοια σοβαρά προβλήματα υγείας; Είναι πολύ φυσικό και ανθρώπινο, η σκέψη του να είναι συνεχώς στο προσωπικό του θέμα. Εμείς οι κοινοί θνητοί, με ένα απλό πονοκέφαλο ή μια γρίπη, χάνουμε εντελώς το κέφι και την όρεξη για δουλειά. Καρκίνος στο συκώτι με πάρα πολλές μετατάσεις είναι μια πάρα πολύ σοβαρή υπόθεση.

Για τον Γ.Παπανδρέου, τι να πω; Αποτελεί παγκόσμια πρωτοτυπία! Όταν δεν μπορείς να κερδίσεις τη χειρότερη κυβέρνηση που υπήρξε ποτέ και όταν τις ψήφους που χάνει αυτή η κυβέρνηση δεν τους κερδίζεις εσύ, αλλά τα άλλα μικρά κόμματα, την ευθύνη την έχει αποκλειστικά ο αρχηγός που δεν κατάφερε να πείσει τον κόσμο. Αν οι συνεργάτες και σύντροφοί του τον σαμποτάρανε υπογείως, πάλι αυτός ευθύνεται που δεν τους κατάλαβε για να τους απομακρύνει.
Σκέψου μόνο τούτο: αν είχε παραιτηθεί εγκαίρως, θα υπήρχε τώρα πρόβλημα για το ΠΑΣΟΚ; Νομίζω κανένα.

Μαρία είπε...

Den kanei na sou po ti nomiza oti forane oi despotades kai oi arximandrites...
Ξερω ποτε χρησιμοποιειται, απλώς δεν μου αρεσει η έκφραση αυτή (καταλοιπα άλλων εποχων). Παρ' όλα αυτα ταιριαζει απόλυτα στο κειμενο σου...