Συχνά, θυμάμαι, οι μεγάλοι, όταν ήμουν παιδί, μιλούσαν για
το μέλλον μου. Αυτό γινόταν συνήθως στο τραπέζι. Αλλά
εγώ ούτε τους πρόσεχα, ακούγοντας ένα πουλί έξω στο
δέντρο.
Ίσως γιαυτό το μέλλον μου άργησε τόσο πολύ: ήταν τόσο
αναρίθμητα τα πουλιά και τα δέντρα.
(Τάσος Λειβαδίτης)
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
5 σχόλια:
τα πουλια, τα λουλουδια, τα παιδια
είναι το μελλον
αφου το μελλον είναι μια ιδεα που
δεν υφισταται στο "τωρα"
παρολα αυτα τωρα ζω αγαπωντας
τα πουλια τα λουλουδια τα παιδια...
Καλημερα...
Το σχόλιό σου έφερε μια πνοή δροσιάς κι αισιοδοξίας που διέτρεξε το φτωχικό μου μπλογκ..!
Σου εύχομαι να περάσεις μια χαρούμενη μέρα...
Καλησπερα δόκτωρα...
Καλησπέρα αγαπητή μου...! Τί γίνεται η ωραία Λιβαδιά..; Ο παλιός καλός Λεβαδιακός; Έτσι όπως έχει καταντήσει τοποδόσφαιρο, αν οι ντόπιοι παράγοντες (λεφτάδες) δεν βάλουν βαθειά το χέρι στην τσέπη, δεν γίνεται τίποτα...!
Το ποδοσφαιρο, όχι μόνο στη Λιβαδεια, έχει πλεον χασει τη "νοστιμαδα" του...
Δημοσίευση σχολίου